Nên xin Mẹ hãy trở về, từ trên cao rạng rỡ, Bước chân Mẹ một lần nữa viếng thăm ! Thế giới mãi cần, ánh sáng Mẹ soi những nẻo tối tăm, Kẻ đau thương luôn cần, bàn tay Mẹ dịu dàng chăm sóc.
Nên, nếu ai hỏi “tại sao tôi khóc”, Bởi tôi, bởi người, bởi đời… đang “lạc mất tình yêu” ! Gặp được Thầy thôi, chỉ cần có bấy nhiêu ! Vâng, một tiếng “Rápbuni”, cả trời vui trở lại !