“Tám tháng Ba”, Một ngày thôi giữa bao ngày trọng đại, Tự sống, tự vui, tự hạnh phúc…đủ rồi. Chớ bày nghe xúi dại “phụ nữ lên ngôi”, Để rồi lại, thêm lần nữa “trụi trần” vì “ăn nhầm trái cấm” !
Nhớ về anh, thế hệ của một thời kiên vững, Thời gieo hạt mầm, vở đất của cha ông. Thời của thuyền nan, chân đất, gánh gồng, Mang hạt Phúc Âm qua muôn vàn nguy khó.
Đường ta đi vẫn con đường trần lầy lội, Vẫn cuộc đăng trình, Giăng mắc giữa muôn vàn tội lỗi với thứ tha. Giữa vong ân bội nghĩa với thương xót bao la… Vâng, đời là cả Mùa Chay, Xuyên suốt cả giữa “hai đầu con rắn” !